ابن قیس رقیاتعبیدالله بن قیس بن شریح عامری حجازی رقیات (م حدود ۸۵ق)، معروف به ابن قیس رقیات، از شاعران قریش در قرن اول هجری قمری بود. ۱ - معرفی اجمالیعبیدالله بن قیس بن شریح عامری حجازی، ابن قیس رقیات، نام او در برخی منابع، عبدالله آمده است. او اهل حجاز بود و ظاهراً بعد از سال دهم هجری در مکه به دنیا آمد و دوران جوانی را در همان‌جا گذراند، سپس به مدینه مهاجرت کرد [۳]
سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ق۳، ص۱۶۶.
و پس از سال ۳۷ق به شام رفت و در سال ۶۷ق به حجاز بازگشت. [۵]
سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ق۳، ص۱۶۶.
گفته‌اند که درباره چند زن که رقیه نام داشته‌اند شعر می‌سرود، از این‌رو به ابن قیس رقیات معروف شد. او از شاعران قریش بود و در زمان عبدالملک بن مروان (حکومت ۶۵-۸۶ق) می‌زیست. مدتی با مصعب بن زبیر بود و با اشعارش او را مدح می‌کرد. پس از قتل مصعب فرار کرده و به شام گریخت و به عبدالله بن جعفر پناه برد. ایشان که تحت تعقیب عبدالملک بن مروان بود با وساطت عبدالله بن جعفر مورد عفو قرار گرفت، ولی چیزی از سوی عبدالملک به او پرداخت نمی‌شد و عبدالله بن جعفر مخارج بیست سال او را پرداخت کرد. وی به شهرهای فلسطین، فارس و مصر نیز مسافرت کرد و در آنجا نیز برای مدتی اقامت نمود. اشعارش بیشتر در غزل، مدح، رثا و سیاسی بود که صد بیت شعر از او برجای مانده است. ابوسعد سکری اشعار او را جمع‌آوری و از ایشان روایت کرده است. او در حدود سال ۸۵ق در شام درگذشت. ۲ - پانویس۳ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۰۶، برگرفته از مقاله «عبیدالله رازی». رده‌های این صفحه : درگذشتگان سال 85 (قمری) | شاعران عرب قرن 1 (قمری) | شخصیت‌های قرن 1 (قمری) | مؤلفان قرن 1 (قمری)
|